Anna Karenina / October 18, 1910
By Hasan Alizadeh
Translated from the Persian by Kayvan Tahmasebian and Rebecca Ruth Gould
To Ghazaleh
You depart.
The train has stopped.
No! Clouds do not float with the wind.
The sheets are wrinkled
& dreams are shrunk
& grown are the stones’ shadows:
The newsman’s dirty hat & the greasy locks of hair
& conversation circles & the smell of smoke
misty lenses of glasses & dusty telegraph wires
& stains of snow & the sun
& tic-tocks of the station’s slow clock
& the unsafe refuge of the stairs
& the morgue-smelling newspapers.
Who is standing alone against the wind?
And the silence
whistles
& the lamps smoke
& the glasses break.
Signs that whirl
& faces that whirl
& recede & whirl
wrinkle & whirl
& whirl & are hollowed.
What a ridiculous dance
on the wires & broken glasses
to the black blind cat’s black wail.
Sheets were white
& names & letters too
& the snow flamed on the windows
& kisses slid with the breath on the skin
& the horse was exhausted & the horse’s memory was exhausted & exhausted
was the death blow
—who stands alone against the wind?—
& the big crazy boy who had pulled the emergency brake.
The train had stopped.
Junctions —
Newspaper letters review the deserted cities
& drowse at the windows in pale sun & the evening breeze’s rales.
The train has stopped.
آنا کارنینا/ ۱۸ اکتبر ۱۹۱۰
به غزاله
تو می‌روی
قطار ایستاده است.
نه ابرها به باد جابه‌جا نمی‌شوند.
ملافه‌ها چروک خورده‌اند
و آب رفته‌اند خواب‌ها
و قد کشیده‌اند سایه‌های سنگ:
کلاه چرکمرد و حلقه‌های موی چرب روزنامه‌چی
و حلقه‌های گفت و گوی و بوی دود
بخار شیشه‌های عینک و غبار سیم تلگراف
و لک و پیس برف و آفتاب
و تیک تاک ساعت خراب ایستگاه
و جان‌پناه سست پله‌ها
و روزنامه‌ها که بوی سرد‌خانه می‌دهند.
که ایستاده یکه روبروی باد؟
و سوت می‌کشد
سکوت
و دود می‌کند چراغ‌ها
و خرد می‌شوند شیشه‌ها.
نشانه‌ها که چرخ می‌خورند
و چهره‌ها که چرخ می‌خورند
و دور می‌شوند و چرخ می‌خورند
چروک می‌شوند و چرخ می‌خورند
و چرخ می‌خورند و پوک می‌شوند.
چه رقص مضحکی
به روی سیم‌ها و خرده شیشه‌ها
به زنجموره‌ی سیاه گربه‌ای سیاه و کور.
ملافه‌ها سفید بود
و نام‌ها و نامه‌ها
و برف شعله می‌کشید پشت شیشه‌ها
و بوسه‌ها که می‌سرید با نفس به روی پوست
و اسب خسته بود و یاد اسب خسته بود و خسته بود
گلوله‌ی خلاص،
— که ایستاده یکه روبروی باد؟–
و کودک کلان کودنی که دستگیره را کشیده بود.
قطار ایستاده بود.
نقاط اتصال –
حروف روزنامه‌ها که شهرهای خالی از نفوس را مرور می‌کنند
و چرت می‌زنند پشت شیشه‌ها در آفتاب نیم‌رنگ و خس خس نسیم عصر.
قطار ایستاده است.
Ghazal
By Hasan Alizadeh
Translated from the Persian by Kayvan Tahmasebian and Rebecca Ruth Gould
Since the flowerpot on the shelf cracked,
you never came back even once
with the clouds or the roses’ breeze.
You used to visit me in my dreams
for any reason.
Without your image, this house is empty.
I’ve seen only your signs in my dreams:
the flowerpot on the shelf that cracked,
even though in my dream —
You never came back even once.
Isn’t this house yours?
Don’t get upset with me,
O cloud, o roses’ breeze!
Please
accept
my apologies.
غزل
گلدان روی رف که ترک برداشت
یک بار هم نشد که بیایی
با ابر یا نسیم گل سرخ.
دیگر به خواب من نمیایی
با هر بهانه‌ای
این خانه بی خیال تو خالی‌ست.
تنها نشانه‌های تو را خواب دیده‌ام.
گلدان روی رف که ترک برداشت
هر چند در خواب –
یک بار هم نشد که بیایی.
این خانه خانه‌ی تو مگر نیست؟
هیچم به دل مگیر
ای ابر ای نسیم گل سرخ!
عذر مرا
ولی
بپذیر.
Author
With two volumes of poetry, “Diary of House Arrest” (Rūznama-yi tabʿīd, 2003) and “Blue Bicycle” (Ducharkha-yi ābī, 2015), Hasan Alizadeh (b. 1947, Mashhad, Iran) has left a poetic signature on modern Persian poetry distinguished by lyricism and colloquialism. Alizadeh first embarked on a literary career initially as a short story writer, and cultivated his writing talents in the literary circle that developed in his hometown of Mashhad. Since the early 1990s, Alizadeh has focused mostly on poetry. In Alizadeh’s poems, a labyrinthine memory, structured by the intricate architecture of old Iranian bazaars and mosques, continually revises itself in spontaneous narrations of love and death.
Translators
Kayvan Tahmasebian is a poet, translator, literary critic, and the author of “Isfahan’s Mold” (Sadeqia dar Bayat Esfahan, 2016) and “Lecture On Fear and Other Poems” (Radical Paper Press, 2019), freely available at https://archive.org/details/kayvantahmasebianlectureonfearandotherpoems. With Rebecca Ruth Gould, he is co-translator of “High Tide of the Eyes: Poems by Bijan Elahi” (The Operating System, 2019).
Rebecca Ruth Gould is the author of “Writers and Rebels” (Yale University Press, 2017) and the poetry collection “Cityscapes” (Alien Buddha Press, 2019). She translates from Persian, Russian, and Georgian, and has translated books such as “After Tomorrow the Days Disappear: Ghazals and Other Poems of Hasan Sijzi of Delhi” (Northwestern University Press, 2016) and “The Death of Bagrat Zakharych and Other Stories by Vazha-Pshavela” (Paper & Ink, 2019).